Kalk op meststrook vermindert uitstoot ammoniak

De proef is uitgevoerd in de hete laatste week van augustus van dit jaar. In het voorjaar van 2020 volgen nog twee metingen.

Op veengronden en zware klei zijn na de eerste snede mesttoedieningstechnieken gewenst die geen schade aan de zode geven en leiden tot een goed werkresultaat. De resultaten met zodebemesten vallen tegen. Het toedienen van met water verdunde mest is een optie. Toedienen van verdunde mest met de sleepvoetenmachine betekent wel dat er 1,5 keer zoveel mest moet worden uitgebracht om aan de wetgeving te voldoen. Dat werkt kostprijsverhogend.

Alternatief

Een mogelijk alternatief is om direct bij het uitrijden een laagje kalksuspensie aan te brengen over de meststrookjes, aldus NMI. In 2019 is dit verder onderzocht in lab- en veldproeven in opdracht van ZuivelNL, Slootsmid en Kreco.

Voorafgaand aan de veldmetingen werden emissiemetingen in het lab uitgevoerd om vast te stellen welke concentratie kalksuspensie over de meststrookjes de meeste vermindering van ammoniakemissie gaf. Het bleek dat kleine giften kalksuspensie in mengverhoudingen met water het meest effectief waren. Ook de kalksuspensie direct door de mest mengen had effect.

Borging eenvoudig

De eerste resultaten geven aan dat de emissie per kuub toegediende mest tot 20 procent lager is bij toepassing van kalksuspensie ten opzichte van zodebemesting. Doordat de met kalksuspensie bemeste stroken een grijzige kleur krijgen, is borging van de techniek relatief eenvoudig.

Kalk niet ammoniakverhogend

Kalk in de boxen geeft extra ammoniakuitstoot van de mest, luidt een bekende boerenwijsheid. Des te opvallender is het resultaat van deze proef. Wim Bussink van NMI licht toe: „Mest heeft van zichzelf een vrij hoge pH (7,0 tot 7,5, red.), waardoor kalk – in tegenstelling tot wat weleens wordt beweerd – niet tot een hogere ammoniakemissie leidt. Althans, dat is naar mijn weten in metingen nooit aangetoond. Het kalkproduct dat wij in deze proef testten, bestaat uit hele kleine deeltjes zuiver krijt en heeft daardoor een groot specifiek oppervlak (totale oppervlakte per eenheid massa of volume van een materiaal, red.), waardoor het veel ammoniak kan opnemen. Het werkingsprincipe is te vergelijken met dat van norrit.”